24 Şubat’tan sonra da yaşamaya devam ediyoruz
24 Şubat 2022’de uçakların uğultusu ve mermi patlamalarıyla uyandık. Öğrenciler ve öğretmenler, savaşın başladığına dair resmi bilgileri duyunca her zamanki gibi saat 7.45’te başlayan birinci ders için üniversiteye gidiyorlardı. Buna inanmak inanılmaz derecede zordu.
İlk başta, yabancı öğrencilerimiz 21. yüzyılda nasıl bir savaş olabileceğini anlamadılar! Ve nerede? Ukrayna’da! Bu imkansız! Yazın güneşli, kışın kar beyazı olan çiçekli mutlu Ukrayna’da okumaya gelmişlerdi. Ülkemize aşık oldular ve burada mutlu oldular. Birçok öğrenciyi ziyarete gelen veliler de ülkemize hayran kaldılar ve çocuklarının burada okumasından dolayı mutlu oldular. Üniversite misafirperverliğimiz dünyanın birçok ülkesinden gelen yabancı öğrencilere kapılarını açtı. Üniversitemiz onların ikinci evi oldu ve orada yeni arkadaşlar ve öğretmenler buldular.
Ama 24 Şubat’ta her şey bitti… Öğretmenlere ve elçiliklere çağrılar oldu. Doğruydu – savaş Ukrayna’ya geldi. Endişeli anne babalar çocuklarını eve çağırdı. Ne de olsa, şehir bombalanırken nasıl ders çalışabileceklerdi?
Üniversite uzaktan eğitime geçti. Öğrenciler ders programlarını ve eğitim planlarını aldılar ve ayrıldılar: bazıları eve, bazıları – Avrupa’ya, bazıları – ABD’ye gitti. KNURE öğretmenleri ve öğrencileri uzaktan öğrenmeye alışkındırlar ve internet kesintileri, bazı ülkeler arasındaki saat farkı gibi bazı engellere rağmen birbirleriyle başarılı bir şekilde işbirliği yaptılar. Arkadaşları ve öğretmenleri ile olan iletişimi, sınıflarımızda eğitim almayı özlediler. Özellikle öğrencilerden biri öğretmenine “Artık Almanya’dayım. Fas’a Ukrayna’ya daha yakın olmak istediğim için gitmedim. Burası benim ikinci evim. Umarım yakında oraya geri dönebilirim. Bir şeyin değerini ancak onu kaybettiğimizde anlarız.”
Öğrencilerimiz akademik eğitimlerini uzaktan almaya devam ediyor. Ukrayna’da bir an önce barışın olmasını diliyorlar ve üniversitelerine, arkadaşlarına ve çok sevdikleri Kharkiv şehrinegeri dönmenin hayalini kuruyorlar!